Aicha Guerradi

Zorgverlener Aicha Guerradi

In 2010 besloot ze om haar werk aan de receptie bij het Consultatiebureau voor alcohol- en drugsverslaving (CAD) te verruilen voor een carrière in de zorg, en daar heeft Aicha Guerradi (51) geen moment spijt van gehad. “De klik was er meteen”, vertelt ze. “De waardering die je van de mensen krijgt is zo fijn.”

Bij het CAD raakte Aicha vaak met cliënten aan de praat. “Ik kreeg van alles aan de balie”, vertelt ze. “Van mensen die dronken achter het stuur hadden gezeten tot methadon-gebruikers. Door die gesprekken werd mijn interesse in de zorg gewekt. In plaats van in een hokje te zitten, wilde ik met mensen gaan werken. Zo is het balletje gaan rollen en ben ik bij CIT terechtgekomen, dat later is overgenomen door Standby Zorg. Ik deed blokzorg en wat losse uren bij Serviceflat Eikendonck in Vught.”
Het werk beviel goed, aldus Aicha: “Ik voelde me meteen thuis in de zorg. Overal waar ik binnenkwam kreeg ik goede reacties. Ik voelde me daardoor erg gewaardeerd.”

Vanaf de opening in november 2021 werkt ze bij Zorgvilla Ome Jan, waar ze het grootste deel van haar uren te vinden is. “Ik werk hier veel en graag”, zegt Aicha. “Soms hoor ik als ik bij de poort aankom al ‘Oh , daar is ze!’, en wordt er naar me gezwaaid. Daar word ik zo blij van, dan kan ik niet wachten om aan de slag te gaan. Er heerst dan ook een heel warm gevoel bij Ome Jan.
We kunnen de mensen hier echt geven wat ze nodig hebben. We zitten samen in een mooi groot huis en er zijn veel gezamenlijke activiteiten, maar je kunt je ook terugtrekken met een bewoner als hij of zij daar behoefte aan heeft. Echt even een-op-een-aandacht. Dan ga je lekker samen naar buiten om te wandelen in de tuin, eropuit met de golfkar of met een kopje koffie naar het appartementje van de bewoner. Dat kan natuurlijk niet altijd, we moeten onze aandacht ook verdelen, maar dat inzicht krijg je hier vanzelf.”

“Je ziet aan de blik in de ogen van een bewoner wat hij of zij nodig heeft”, vervolgt ze. “Als je hier al zo lang meedraait dan leer je dat. Soms ben je mama, soms ben je een zus, je wordt niet altijd als zorgverlener gezien. En dat maakt het ook wel weer mooi. Je bouwt ook echt een band met de bewoners op; je ziet ze binnenkomen, maakt het hele laatste proces met ze mee en uiteindelijk ook het einde. En dan moet je ook een traantje laten, hoor. Het zijn mensen met wie je werkt, geen producten.”
Een prachtige werkplek, mooie bewoners en fijne collega’s, Aicha heeft het erg naar haar zin bij Ome Jan. “Ik kan met iedereen door één deur”, vertelt ze. “Anders houd je het denk ik ook niet vol met al die gezichten. En dan bedoel ik niet alleen de zorgverleners en bewoners, maar ook de apotheker, de kapper, de postbode…. Ik waardeer hen en zij mij. Ik ben verzorgende 1, maar zeker nieuwe collega’s denken altijd dat ik meer ben dan dat. Dat komt doordat ik heel veel ondersteun. Als de eerst verantwoordelijke verzorgende iemand nodig heeft en ze zegt: ‘Geef mij Aicha maar, die heeft heel veel ervaring’, dan word ik daar heel blij van. Dat zijn allemaal complimentjes die ik in mijn zak steek.”

“Wat het werk hier ook zo leuk maakt, is dat het erg afwisselend is. Naast de zorg voor de bewoners help ik waar ik kan, ook als er bijvoorbeeld iets moet gebeuren in het washok. Of als het wat rustiger is en Chef Kok Ronnie wel een handje kan gebruiken. Dan sta ik ook zo bij hem in de keuken!”

Dit artikel is ook te lezen in de Bijdehand nummer 7. De Bijdehand is ons magazine voor cliënten, zorgverleners en medewerkers van Standby.